จดหมายจากพ่อและแม่ 1 ปี มี 365 วัน ขอสักวันได้ไหมในรอบปี ให้พ่อกับแม่ ได้เห็นหน้าลูกบ้างได้ไหม อยู่ไหนหนอ พ่อกับแม่คิดถึงลูกนะ
ลูกรัก…เมื่อพ่อกับแม่เริ่มแก่ตัวลง พ้อกับแม่หวังว่าลูกจะอดทนพ้อกับแม่ได้บ้างนะ บางคราที่พ่อแม่ทำจานแตก แก้วแตก หรือทำแกงหกบนโต๊ะเพราะสายตามันเริ่มพลามัว ลูกคงจะไม่ตวาดใส่พ่อแม่นะลูกนะ คนแก่มันมักจะอ่อนไหว ถูกตวาดเมื่อใดก็จะน้อยใจมากๆ เลย ลูกรู้ไหม
เมื่อใดที่หูพ่อกับแม่ดับ จะไม่ได้ยินลูกเลย…ขอลูกอย่าตะคอกใส่เราว่า “หูหนวกหรือไง” โปรดพูดช้าๆ ซ้ำๆอีกครั้ง หรือจะเขียนให้เราอ่านก็ได้นะ ลูกรัก, พ่อกับแม่เสียใจที่แก่ตัวแล้วต้องเป็นอย่างนี้
เมื่อขาหมดแรงลุกไม่ขึ้น เพราะข้อเข่าไม่ดี เราก็หวังว่าลูกจะช่วยพยุงให้แม่ลุกขึ้นได้ เหมือนกับที่เราเคยช่วยพยุงลูก เมื่อเริ่มหัดเดินนั่นแหละลูกเอ๋ย
เราหวังว่าลูกจะทนฟังเราได้ เมื่อเราเริ่มพูดซ้ำซาก ขอลูกอย่าทำให้เราเป็นตัวตลก หรือกลัดกลุ้มที่จะฟังเราเลย ลูกจำได้ไหม เมื่อยังเล็กแล้วเฝ้าพร่ำวอนกับพ่อว่า อยากได้ลูกโป่งใบนั้น ลูกพูดแล้วพูดอีก จนแม่ต้องซื้อให้ในที่สุด
โปรดให้อภัยเรื่องกลิ่นตัวของพ่อแม่ ที่จะต้องมีกลิ่นคนแก่ๆ เป็นธรรมดา ขอลูกอย่าเคี่ยวเข็ญให้เราอาบน้ำเลยนะ ร่างกายของเราอ่อนแอมากแล้ว กระทบน้ำเย็นๆ เมื่อไหร่ เราจะไม่สบายได้ง่ายมากเลย หวังว่าเมื่อเราเข้าไปใกล้ๆ ลูกจะไม่ลุกหนีจากเราไป ลูกจำได้ไหมเมื่อยังเล็กๆ แม่ต้องวิ่งไล่ลูกอยู่นานกว่าจะอาบน้ำลูกได้แต่ละที
ลูกเอ๋ย…ถ้าลูกเริ่มแก่ตัว ลูกจะมีเวลาว่างเหลือเฟือเลย เราหวังว่าลูกจะคุยกับเราบ้างแค่ไม่กี่นาทีก็พอแล้ว เพราะพ่อกับแม่ต้องเหงาอยู่กับตัวเองตลอดเวลาและไม่รู้จะคุยกับใครเลย เรารู้ดีว่าลูกต้องยุ่งกับธุรกิจการงาน แต่ก็ขอเวลาคุยกับเราสักนิดเถอะลูกเอ๋ย แม้เรื่องของเราจะไม่น่าสนใจเลยก็ตาม
ลูกจำตอนเด็กๆ….ได้ไหมว่า ลูกมีเรื่องเล่าให้พ่อแม่ฟังมากมายเหลือเกิน แล้วเราก็เออๆ ออๆ รับฟังลูก ทำท่าเป็นสนใจและรู้เรื่องดีทุกครั้งไปลูกเอ๋ย…เมื่อวาระสุดท้ายคืบคลานมาหาพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียง เราหวังว่าลูกจะช่วยดูแลเราด้วย
เราขอโทษที่ทำที่นอนเปียกแฉะหรือเปรอะเปื้อน เหมือนกับตอนเด็กที่ลูกฉี่รดบนที่นอน เราหวังในความดูแลของลูก เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง…เมื่อมันมาถึงพ่อกับแม่คงไม่ทนอยู่ได้นานนักหรอกจ้ะ เมื่อความตายมาถึง พ่อกับแม่หวังว่า…ลูกจะจับมือเราไว้ ให้เราเข้มแข็ง
…ในที่สุดแล้ว เมื่อเราได้ไปเฝ้าพระองค์…พ่อกับแม่จะพร่ำกระซิบท่านที่ข้างหูถึงความ ดีงามของลูก…ที่รู้จักรักและกตัญญูต่อพ่อแม่…ลูกรัก พ่อกับแม่ขอขอบใจทุกอย่าง…ในความรักและเอาใจใส่ที่ให้กับเรา รักลูกมาก พ่อและแม่
รักลูกนะ…
ลูกรัก…เมื่อพ่อกับแม่เริ่มแก่ตัวลง พ้อกับแม่หวังว่าลูกจะอดทนพ้อกับแม่ได้บ้างนะ บางคราที่พ่อแม่ทำจานแตก แก้วแตก หรือทำแกงหกบนโต๊ะเพราะสายตามันเริ่มพลามัว ลูกคงจะไม่ตวาดใส่พ่อแม่นะลูกนะ คนแก่มันมักจะอ่อนไหว ถูกตวาดเมื่อใดก็จะน้อยใจมากๆ เลย ลูกรู้ไหม
เมื่อใดที่หูพ่อกับแม่ดับ จะไม่ได้ยินลูกเลย…ขอลูกอย่าตะคอกใส่เราว่า “หูหนวกหรือไง” โปรดพูดช้าๆ ซ้ำๆอีกครั้ง หรือจะเขียนให้เราอ่านก็ได้นะ ลูกรัก, พ่อกับแม่เสียใจที่แก่ตัวแล้วต้องเป็นอย่างนี้
เมื่อขาหมดแรงลุกไม่ขึ้น เพราะข้อเข่าไม่ดี เราก็หวังว่าลูกจะช่วยพยุงให้แม่ลุกขึ้นได้ เหมือนกับที่เราเคยช่วยพยุงลูก เมื่อเริ่มหัดเดินนั่นแหละลูกเอ๋ย
เราหวังว่าลูกจะทนฟังเราได้ เมื่อเราเริ่มพูดซ้ำซาก ขอลูกอย่าทำให้เราเป็นตัวตลก หรือกลัดกลุ้มที่จะฟังเราเลย ลูกจำได้ไหม เมื่อยังเล็กแล้วเฝ้าพร่ำวอนกับพ่อว่า อยากได้ลูกโป่งใบนั้น ลูกพูดแล้วพูดอีก จนแม่ต้องซื้อให้ในที่สุด
โปรดให้อภัยเรื่องกลิ่นตัวของพ่อแม่ ที่จะต้องมีกลิ่นคนแก่ๆ เป็นธรรมดา ขอลูกอย่าเคี่ยวเข็ญให้เราอาบน้ำเลยนะ ร่างกายของเราอ่อนแอมากแล้ว กระทบน้ำเย็นๆ เมื่อไหร่ เราจะไม่สบายได้ง่ายมากเลย หวังว่าเมื่อเราเข้าไปใกล้ๆ ลูกจะไม่ลุกหนีจากเราไป ลูกจำได้ไหมเมื่อยังเล็กๆ แม่ต้องวิ่งไล่ลูกอยู่นานกว่าจะอาบน้ำลูกได้แต่ละที
ลูกเอ๋ย…ถ้าลูกเริ่มแก่ตัว ลูกจะมีเวลาว่างเหลือเฟือเลย เราหวังว่าลูกจะคุยกับเราบ้างแค่ไม่กี่นาทีก็พอแล้ว เพราะพ่อกับแม่ต้องเหงาอยู่กับตัวเองตลอดเวลาและไม่รู้จะคุยกับใครเลย เรารู้ดีว่าลูกต้องยุ่งกับธุรกิจการงาน แต่ก็ขอเวลาคุยกับเราสักนิดเถอะลูกเอ๋ย แม้เรื่องของเราจะไม่น่าสนใจเลยก็ตาม
ลูกจำตอนเด็กๆ….ได้ไหมว่า ลูกมีเรื่องเล่าให้พ่อแม่ฟังมากมายเหลือเกิน แล้วเราก็เออๆ ออๆ รับฟังลูก ทำท่าเป็นสนใจและรู้เรื่องดีทุกครั้งไปลูกเอ๋ย…เมื่อวาระสุดท้ายคืบคลานมาหาพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียง เราหวังว่าลูกจะช่วยดูแลเราด้วย
เราขอโทษที่ทำที่นอนเปียกแฉะหรือเปรอะเปื้อน เหมือนกับตอนเด็กที่ลูกฉี่รดบนที่นอน เราหวังในความดูแลของลูก เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง…เมื่อมันมาถึงพ่อกับแม่คงไม่ทนอยู่ได้นานนักหรอกจ้ะ เมื่อความตายมาถึง พ่อกับแม่หวังว่า…ลูกจะจับมือเราไว้ ให้เราเข้มแข็ง
…ในที่สุดแล้ว เมื่อเราได้ไปเฝ้าพระองค์…พ่อกับแม่จะพร่ำกระซิบท่านที่ข้างหูถึงความ ดีงามของลูก…ที่รู้จักรักและกตัญญูต่อพ่อแม่…ลูกรัก พ่อกับแม่ขอขอบใจทุกอย่าง…ในความรักและเอาใจใส่ที่ให้กับเรา รักลูกมาก พ่อและแม่
รักลูกนะ…