นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน ย่อมขึ้นสู่ที่สูงไม่ได้
ท่านพุทธทาสภิกขุ ได้เล่าเรื่องๆ หนึ่ง
ที่คุณแม่ของท่านสอนตอนเป็นเด็ก เรื่องนี้มีอยู่ว่า…..
“แม่สอนให้ดูว่า ไก่ไม่มีเห็บ เพราะมันช่วยกันจิกให้กันและกัน
ลูกไก่ตัวเล็ก ยังช่วยจิกเห็บให้ลูกไก่ตัวใหญ่
เห็บมีอยู่ตามหน้าตามหงอนซึ่งจิกเองไม่ได้
ไก่เลยไม่มีเห็บเพราะมันปฏิบัติหน้าที่เพื่อนต่อกันและกัน
แม้แต่ลิงก็ยังหาเหาให้กันและกัน
สุนัขยังกัดหมัดให้กันและกันตรงที่มันกัดเองไม่ได้ เราจึงต้องมีเพื่อน”
เราคงเคยได้ยินคำพูดที่ว่า
“นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน ขึ้นสู่ที่สูงไม่ได้”
ในชีวิตของมนุษย์แต่ละคนต้องมีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือ
ส่งเสริม สนับสนุน หรือร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา
ก่อนจะแยกจากกันไปตามหน้าที่ความรับผิดชอบของแต่ละคน
เพื่อนในวัยเด็กเป็นเหมือนกับรูปถ่าย
ซึ่งเป็น “ความทรงจำที่น่าภาคภูมิใจ”
ดังนั้น การได้มีโอกาสมาพบปะกันจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า
คล้ายกับการได้หยิบรูปถ่ายในอัลบั้มขึ้นมาปัดฝุ่น
คิดถึงเหตุการณ์และเรื่องราวในภาพเหล่านั้น
แต่การได้มีโอกาสพบปะกัน
เป็นมากกว่าการดูภาพเก่าๆ โดยลำพัง
เพราะการพบปะกันทำให้เราได้รับรู้ความเป็นไปของกันและกัน
ในห้วงเวลาที่ห่างหายไม่เจอกัน
เพื่อนบางคนไม่ได้เจอหน้ากัน ๔๔ ปี ตั้งแต่เรียนจบชั้นประถมปีที่ ๗
ดังนั้น การได้อยู่ด้วยกันแม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ
จึงเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งใหญ่ คำว่า “เพื่อน” หรือ “มิตรภาพ”
แม้ไม่มีราคา แต่มีค่ามากกว่าสิ่งใด
ซึ่งบางครั้งไม่ต้องพูดอะไรมาก
เพียงแค่ได้เจอหน้ากันก็มีความสุขแล้ว
การได้พบปะกันจึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ทุกคนถวิลหา
และคิดว่าน่าจะพบกันบ่อยครั้งขึ้น
มีกิจกรรมร่วมกันมากขึ้นเพื่อสังคม
อาทิ เพื่อนช่วยเพื่อน หรือ
การทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนที่จากเราไปก่อน
ความจริงอย่างหนึ่งที่เราไม่อาจปฏิเสธได้คือ
เวลานี้แต่ละคนต่างอายุมากขึ้น
เพื่อนดีๆ ที่เข้าใจกันนั้นเริ่มมีน้อยลงและหายากขึ้นทุกที
คงมีแต่ “เพื่อนเก่า” ในวัยเด็กเท่านั้นแหละ
ที่พอจะเข้าใจและพูดจากันรู้เรื่อง
ดังนั้น การได้พบกันจึงเป็นความยินดีและประสบการณ์อันล้ำค่าที่หาที่ไหนไม่ได้
ยิ่งการได้มีโอกาสช่วยเพื่อนของเราที่เดือดร้อน
ยิ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและมีค่ายิ่ง เพราะเพื่อนกันย่อมไม่ทิ้งกัน
จึงมีคำพูดที่บอกว่า…
“เพื่อนอาจไม่ใช่คนที่นิสัยดีที่สุด
แต่คือคนที่อยู่กับเราในวันที่เราแย่ที่สุด”
ความแตกต่างระหว่าง “เพื่อน” กับ “คนอื่น” อยู่ตรงนี้
“เพื่อนคือคนที่เข้ามา ขณะที่คนอื่นเดินจากไป”
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำหรับเพื่อนๆ ทุกคน
CR : คิดเป็น
ท่านพุทธทาสภิกขุ ได้เล่าเรื่องๆ หนึ่ง
ที่คุณแม่ของท่านสอนตอนเป็นเด็ก เรื่องนี้มีอยู่ว่า…..
“แม่สอนให้ดูว่า ไก่ไม่มีเห็บ เพราะมันช่วยกันจิกให้กันและกัน
ลูกไก่ตัวเล็ก ยังช่วยจิกเห็บให้ลูกไก่ตัวใหญ่
เห็บมีอยู่ตามหน้าตามหงอนซึ่งจิกเองไม่ได้
ไก่เลยไม่มีเห็บเพราะมันปฏิบัติหน้าที่เพื่อนต่อกันและกัน
แม้แต่ลิงก็ยังหาเหาให้กันและกัน
สุนัขยังกัดหมัดให้กันและกันตรงที่มันกัดเองไม่ได้ เราจึงต้องมีเพื่อน”
เราคงเคยได้ยินคำพูดที่ว่า
“นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน ขึ้นสู่ที่สูงไม่ได้”
ในชีวิตของมนุษย์แต่ละคนต้องมีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือ
ส่งเสริม สนับสนุน หรือร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา
ก่อนจะแยกจากกันไปตามหน้าที่ความรับผิดชอบของแต่ละคน
เพื่อนในวัยเด็กเป็นเหมือนกับรูปถ่าย
ซึ่งเป็น “ความทรงจำที่น่าภาคภูมิใจ”
ดังนั้น การได้มีโอกาสมาพบปะกันจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า
คล้ายกับการได้หยิบรูปถ่ายในอัลบั้มขึ้นมาปัดฝุ่น
คิดถึงเหตุการณ์และเรื่องราวในภาพเหล่านั้น
แต่การได้มีโอกาสพบปะกัน
เป็นมากกว่าการดูภาพเก่าๆ โดยลำพัง
เพราะการพบปะกันทำให้เราได้รับรู้ความเป็นไปของกันและกัน
ในห้วงเวลาที่ห่างหายไม่เจอกัน
เพื่อนบางคนไม่ได้เจอหน้ากัน ๔๔ ปี ตั้งแต่เรียนจบชั้นประถมปีที่ ๗
ดังนั้น การได้อยู่ด้วยกันแม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ
จึงเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งใหญ่ คำว่า “เพื่อน” หรือ “มิตรภาพ”
แม้ไม่มีราคา แต่มีค่ามากกว่าสิ่งใด
ซึ่งบางครั้งไม่ต้องพูดอะไรมาก
เพียงแค่ได้เจอหน้ากันก็มีความสุขแล้ว
การได้พบปะกันจึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ทุกคนถวิลหา
และคิดว่าน่าจะพบกันบ่อยครั้งขึ้น
มีกิจกรรมร่วมกันมากขึ้นเพื่อสังคม
อาทิ เพื่อนช่วยเพื่อน หรือ
การทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนที่จากเราไปก่อน
ความจริงอย่างหนึ่งที่เราไม่อาจปฏิเสธได้คือ
เวลานี้แต่ละคนต่างอายุมากขึ้น
เพื่อนดีๆ ที่เข้าใจกันนั้นเริ่มมีน้อยลงและหายากขึ้นทุกที
คงมีแต่ “เพื่อนเก่า” ในวัยเด็กเท่านั้นแหละ
ที่พอจะเข้าใจและพูดจากันรู้เรื่อง
ดังนั้น การได้พบกันจึงเป็นความยินดีและประสบการณ์อันล้ำค่าที่หาที่ไหนไม่ได้
ยิ่งการได้มีโอกาสช่วยเพื่อนของเราที่เดือดร้อน
ยิ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและมีค่ายิ่ง เพราะเพื่อนกันย่อมไม่ทิ้งกัน
จึงมีคำพูดที่บอกว่า…
“เพื่อนอาจไม่ใช่คนที่นิสัยดีที่สุด
แต่คือคนที่อยู่กับเราในวันที่เราแย่ที่สุด”
ความแตกต่างระหว่าง “เพื่อน” กับ “คนอื่น” อยู่ตรงนี้
“เพื่อนคือคนที่เข้ามา ขณะที่คนอื่นเดินจากไป”
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำหรับเพื่อนๆ ทุกคน
CR : คิดเป็น