ผมฝันเห็นเจ้ากรรมนายเวร คนรักจากอดีตชาติ มาทวงแค้น แล้วเขาทำกับผมแบบนี้...

เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้วล่ะครับ
มันเป็นประสบการณ์ความฝันที่ผมไม่มีวันลืมเลย

ตั้งแต่เด็กแล้วผมมักจะเจ็บไข้ได้ป่วยจนเกือบตายอยู่บ่อยๆ จนพ่อแม่ต้องเอาไปฝากเป็นลูกพระ เพื่อเสริมดวงต่อชะตา และผมมักจะฝันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บ่อยๆ ในความฝันเธอเป็นผี และผมก็จะต้องหนีเธอ พยายามไม่ให้เธอจับตัวได้อยู่ทุกครั้ง ในครั้งที่จวนตัวก็จะนึกถึงพระอาจารย์ที่นับถือ และท่านก็จะมาช่วยผมไว้เสมอ แต่เมื่อตื่นขึ้นมามักจะจดจำอะไรแทบไม่ได้เลย จนกระทั้งเมื่ออายุ ยี่สิบกว่าๆ ผมได้ไปฝึกมโนมยิทธิกับพี่สาวที่วัดแห่งหนึ่งใน จ.อุทัยฯ หลังจากฝึกแล้วกลับมาบ้าน ผมก็นั่งสมาธิและเห็นภาพนิมิตปรากฏขึ้นมาเป็นเรือนไทยหลังหนึ่งสวยงามมาก ในตอนนั้น ผมทึกทักเอาเองว่าน่าจะเป็น วิมานบนสวรรค์ ที่เกิดจากผลบุญที่เราได้ทำไว้

แต่แล้วคืนหนึ่ง ผมได้ฝันว่ากำลังเดินหลงทางอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง และเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยโบราณ มองจากด้านหลังสวยงามมาก ผมจึงเดินตามเธอเรื่อยๆ เพื่อหาทางออก ไปจนถึงบ้านทรงไทยหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านหลังนั้นเอง บ้านที่ผมเคยเข้าใจผิดว่าเป็นวิมานบนสวรรค์ แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่เลยครับ ขณะที่ผมกำลังนึกอะไรอยู่นั้น ผู้หญิงลึกลับคนนั้นก็หันกลับมาด้วยใบหน้าที่เละเฟะ โกรกโชกไปด้วยน้ำเลือดน้ำหนอง และหัวเราะด้วยเสียงเย็นยะเยือก จากนั้นก็มีผู้หญิงอีกหลายคน ในสภาพน่ากลัวแบบเดียวกันเดินเข้ามารุมล้อมผมเต็มไปหมด (ส่วนใหญ่จะใส่ชุดแบบข้าทาสในสมัยก่อนครับ) ผมกลัวมาก เลยยกมือขึ้นพนมมือไหว้ นึกถึงพระเกจิอาจารย์ที่นับถือให้ช่วยคุ้มครอง ได้ผลครับ ผู้หญิงเหล่านั้นหวีดร้องอย่างหวาดกลัวและถอยห่างออกไป แต่ก็ไม่ยอมเปิดทางให้ผมหนีไปไหน สีหน้าพวกเธอแต่ละคนนั้นถทึงมาก แลดูราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ และมีความแค้นกับผมอย่างแสนสาหัส

ในตอนนั้น จู่ๆ ผมก็มีความรู้สึกคอแห้งกระหายน้ำอย่างรุนแรง ราวกับคนที่อดอยากขาดน้ำมาเป็นเดือนๆ ผมเอ่ยปากขอน้ำกินจากผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับชี้ไปที่ปลายเท้าผม ซึ่งบัดนี้ปรากฏแอ่งน้ำเล็กๆ ขึ้นมา น้ำในแอ่งน้ำมีสีคล้ำสกปรกเน่าเหม็นมาก จนถึงกับต้องเบือนหน้าหนี ผมบอกไปว่า กินไม่ได้ น้ำสกปรกแบบนี้กินไม่ได้หรอก ผมพูดซ้ำอีกครั้ง…พอผู้หญิงคนนั้นได้ยิน เธอก็ตะคอกใส่ผมเสียงดังว่า กินสิ! กิน! ทีแกยังเคยบังคับให้ฉันกินเลยไม่ใช่หรือ?
จากนั้นภาพก็เหมือนตัดวูบไป เป็นภาพย้อนอดีต ผมเห็นตัวผมที่ไม่ใช่ตัวผม แต่ดูจากลักษณะเครื่องแต่งกายแล้วน่าจะเป็นเจ้าขุนมูลนายคนหนึ่งในยุคสมัยนั้น กำลังสั่งให้บ่าวไพร่จับตัวผู้หญิงคนหนึ่งมาคุกเข่าลงต่อหน้า เหมือนกำลังอยู่ในเหตุการณ์ที่มีการไต่สวนผู้ต้องหาที่กระทำความผิด ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาสวยงามมาก เธอเป็นเมียคนหนึ่งของผมเอง และเป็นเมียที่ผมรักมากที่สุดด้วย เธอถูกกล่าวหาว่าคบชู้ ทำให้ผมโกรธมาก จึงลงโทษอย่างหนักบังคับให้เธอยอมรับสารภาพ แม้จะเฆี่ยนตีอย่างรุนแรงจนเลือดอาบหลังขาดเป็นริ้วๆ ก็แล้ว เธอก็ยังไม่ยอมรับสารภาพ เธอพูดทั้งน้ำหูน้ำตานองหน้าว่า ถูกใส่ร้ายๆ และไม่ได้ทำผิดอย่างเดียว ทำให้ผมยิ่งโมโหเดือดดาลเข้าไปใหญ่ คราวนี้จึงสั่งให้บ่าวไพร่เอาน้ำเน่าปฏิกูลที่ส่งกลิ่นเหม็นโสโครกมาบังคับกรอกปากเพื่อให้เธอยอมรับสารภาพ จนได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัส แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่ยอมรับสารภาพ ไม่ยอมรับว่าตัวเองคบชู้สู่ชาย จนกระทั่งสุดท้ายเธอได้ป่วยตายไปอย่างอเน็ดอนาถเพราะติดเชื้อโรคจากน้ำเน่าที่ถูกบังคับให้ดื่มกินนั้น ก่อนที่จะหมดลมหายใจเธออาฆาตแค้นมาก เพราะเธอไม่ได้ทำความผิดอย่างที่ถูกกล่าวหา เธอมีรักเดียวใจเดียว ทั้งที่ผมนั้นเป็นคนมากรัก หลายใจ มีเมียไปทั่ว เห็นใครสวยหน่อยก็จับทำเมีย ไม่เว้นแม้แต่ข้าทาสในเรือน

พอผมรับรู้เรื่องราวในอดีต ผมถึงกับอึ้งและหลั่งน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกสงสารและเวทนาเธอเป็นอย่างมาก ผมคุกเข่าลงและยกมือขึ้นพนมมือไหว้อีกครั้ง และกล่าวขออโหสิกับเธอที่เป็นคนรักในอดีตชาติ และผู้หญิงทุกคนในสถานที่แห่งนั้นที่ผมเคยก่อกรรมทำเข็ญกับพวกเธอไว้ ผู้หญิงคนอื่นๆ มีสีหน้าพอใจ ยอมรับการขออโหสิกรรมของผม และค่อยๆ เลือนรางหายไป เหลือแต่เธอคนนั้นที่ยังมีสีหน้าไม่พอใจอยู่ และเอ่ยออกมาโดยที่ไม่ได้ขยับปากว่า แค้นมากจนอยากจะฆ่าให้ตาย (เสียงดังเข้ามาในโสตประสาทเลยครับ เหมือนกับรับรู้ สื่อสารกันได้ด้วยจิต) แล้วตอนนั้น ผมก็ดันทะลึ่งคิดในใจว่าทำไม จึงไม่ทำเสีย! แต่เธอตอบกลับมาว่า แค้นมากแล้วก็รักมากด้วย จึงไม่ทำให้ถึงตายแต่จะทำให้ทรมานและได้รับความทุกข์ใจแทน ทำให้ผมทราบสาเหตุว่า ทำไมตัวเองจึงมักป่วยเป็นไข้ ท้องเสีย อาหารเป็นพิษ เป็นโรคเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร และผิดหวังในความรักอยู่บ่อยๆ ผมขอโทษเธออีกครั้ง และบอกว่าผมเป็นคนใหม่แล้ว ไม่ใช่คนเจ้าชู้ โหดร้ายเหมือนในอดีตชาติ เธอไม่ตอบอะไรอีก จากนั้นร่างของเธอก็ค่อยๆ เลือนรางหายไปในความมืด

ผมรู้สึกตัวอีกที ในตอนเช้า เป็นเช้าที่แปลกประหลาดไปกว่าทุกวัน มันรู้สึกโล่งปลอดโปร่งใจอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาไหลออกมาด้วย เป็นครั้งแรกที่ผมฝันอะไรได้ยาวนานและเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ ราวกับว่าได้หลุดเข้าไปยังอีกมิติหนึ่ง หลังจากวันนั้นไม่นาน เมื่อผมมีโอกาสทำบุญผมจะนึกถึงเจ้ากรรมนายเวรเหล่านั้นทุกครั้งเพื่ออุทิศส่วนกุศลไปให้ แล้วผมก็ไม่เคยฝันเห็นอะไรแบบนี้อีกเลย…

ที่มา : http://pantip.com/topic/34715484 (Neko Senpai)