ต่อให้คุณดีมากแค่ไหน…ก็ไม่เสมอไปว่าคนอื่นจะชอบคุณ ย่อมมีทั้งคนชื่นชมคุณ มีทั้งคนรังเกียจคุณ

ต่อให้คุณดีมากแค่ไหน…ก็ไม่เสมอไปว่าคนอื่นจะชอบคุณ ย่อมมีทั้งคนชื่นชมคุณ มีทั้งคนรังเกียจคุณ มีคนอิจฉาคุณ และก็มีคนดูถูกคุณ กันทั้งนั้น

ต่อให้คุณดีมากแค่ไหน

ก็ไม่เสมอไปว่าคนอื่นจะชอบคุณ

ย่อมมีทั้งคนชื่นชมคุณ

มีทั้งคนรังเกียจคุณ

มีคนอิจฉาคุณ

และก็มีคนดูถูกคุณ

คุณในขี้ปากคนอื่น ไม่ใช่ตัวตนของคุณที่แท้จริง

ตาเหมือนกันยังมองไม่เหมือนกัน

ปากเหมือนกันยังพูดไม่เหมือนกัน

ใจเหมือนกันก็ยังคิดไม่เหมือนกัน

เงินเหมือนกันก็ยังใช้ไม่เหมือนกัน

คนเหมือนกันก็ยังใช้ชีวิตไม่เหมือนกัน

หากคุณคิดว่ามันคือความสุข จงแสวงหา

หากคุณคิดว่ามันคุ้มค่า จงรักษาไว้

หากคุณคิดว่ามันคือวาสนา จงถนอมเถิด

ไม่มีเรื่องใดที่ไม่ถูกคนวิพากษ์วิจารณ์

ไม่มีใครผู้ใดที่ไม่ถูกคนอื่นสงสัย

เป็นตัวเองที่ไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน

ไม่ทำในสิ่งที่ต้องละอายและต้องเสียใจภายหลังก็พอ

สักวันหนึ่ง น้ำลดตอย่อมผุด

ชีวิตคน

ไม่มีหรอกที่ไม่ทุกข์ เมื่อใดที่เจอความทุกข์ กัดฟันทนเอาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ทุกข์สิ้นสุขย่อมเกิด

ไม่มีงานใดที่ทำแล้วไม่เหนื่อย เมื่อใดที่เหนื่อยก็หาเวลาพัก พักแล้วก็หายเหนื่อย

เพราะทุกข์จึงเรียกว่าชีวิต เพราะเหนื่อยคุณค่าจึงเกิดขึ้น

วันใดตายจากโลกนี้ไป

มีเงินมากเพียงใด ก็เอาไปด้วยไม่ได้

มีรถหรูเพียงใด ก็ขับไปด้วยไม่ได้

ตำแหน่งสูงส่งเพียงใด ก็เอาไปเบ่งในยมโลกไม่ได้

ใช้กายนี้เป็นเนื้อนาบุญ สร้างบุญสร้างคุณธรรม

ถนอมกายนี้ไว้สร้างคุณ อะไหล่หายาก ต่อให้มีเงินก็ใช่ว่าจะหามาเปลี่ยนใหม่ได้

โลกนี้มีสองสิ่งที่ยากมาก ไปสวรรค์ที่ว่ายาก พึ่งพาคนอื่นกลับยากยิ่งกว่า

โลกนี้มีสองสิ่งที่ขมขื่นมาก ยาสมุนไพรที่ว่าขม ไม่มีเงินกลับขมขื่นมากยิ่งกว่า

โลกนี้มีสองสิ่งที่อันตรายมาก สังคมที่ว่าอันตราย ใจคนกลับอันตรายมากยิ่งกว่า

โลกนี้มีสองสิ่งที่บางมาก เช็คธนาคารที่ว่าบาง น้ำใจคนกลับบางมากยิ่งกว่า

จิตใจดี อะไรก็ดีตาม

จิตใจดี มนุษย์สัมพันธ์ย่อมดีตาม

อย่าปล่อยให้นิสัยใหญ่กว่าความสามารถ

ยิ่งมากความสามารถ นิสัยเลวๆควรยิ่งน้อยตาม

คนที่จิตใจดี ย่อมจัดการเรื่องราวได้ดี ถึงจะเด็ดบัวก็ไม่ช้ำ ถึงจะกวนน้ำก็ไม่ขุ่น

จิตใจดี คือทรัพย์ติดตัวที่ใช้ไม่มีวันหมด

การมีชีวิตอยู่คือกำไร หาเงินได้เท่าไหร่ก็เหมือนการเล่นเกมส์

สุขาพดีคือจุดหมาย ความสุขในชีวิตคือเส้นชัย

เพราะหลังจากนี้ร้อยปี เธอนอนในที่ของเธอ ฉันนอนในที่ของฉัน

คำดีหวานหูสักเพียงใด ก็สื่อสารให้เธอฟังอีกต่อไปไม่ได้ เพราะเราต่างคนต่างหลับไหล นานแสนนาน

เคารพผู้มีพระคุณ ถนอมคนที่คอยค้ำจุน เพราะเวลาของเขาและเธอ ยิ่งมายิ่งน้อย ทุกครั้งที่ฉีกปฏิทินทิ้ง อายุของเธอเท่านั้นที่เพิ่มขึ้น แต่เวลาของเธอกลับลดลง

อย่าแก่งแย่ง อย่าใช้วาจาเฉือดเฉือน เพราะคำพูดเหมือนดาบ แทงเขาวันนี้ได้วันหน้าจะย้อนกลับ แรงเหวี่ยงแห่งกรรมไม่เคยบังเอิญ

ใช้ความเข้าใจโอบอุ้มคนรอบกาย

ใช้ความรักหลอมละลายความแค้นเคืองในใจ

เธอฉันพบเจอกันได้เพราะบุญสัมพันธ์

ขอขอบพระคุณที่มา: นุสนธิ์บุคส์,verrysmilejung