ถวายน้ำแค่ 1 แก้ว
แต่ทำไมบุญมากกว่าสร้างวิหาร!!!
หลายเรื่องของการสร้างบุญ
ที่อาจจะยังสับสนกัน…
การสร้างบุญที่เกิดอานิสงส์มากนั้น
ไม่ใช่การใช้เงินมาก
แต่ด้วยอะไร….
ยายคนหนึ่งเป็นผู้ปฏิบัติธรรมในระดับหนึ่ง
แต่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่เดือดร้อนอนาทรใจ
เพราะจิตนั้นอิ่ม จิตนั้นปิติทุกวัน
ด้วยการถวายน้ำสะอาดบริสุทธิ์หน้าองค์พระปฏิมาทุกวัน
ก่อนถวายน้ำยายจะสงบจิตให้นิ่ง
ในระดับที่ไม่มีเรื่องอื่นกวนใจ
ไม่ส่าย ไม่แว่บไปแว่บมาอะไร
ก่อนถวายน้ำยายสมาทานศีล 5 ง่ายๆ
แต่ปักจิต ปักสัจจะเลย แบบต่อให้ตายก็จะไม่ละเมิด
ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่คดโกงเอาเปรียบ
ไม่ยุ่งกับคนมีเมียมีครอบครัว
ไม่โกหกพูดเพ้อเจ้อ ไม่กินของมืนเมา
ง่ายๆ แต่ทรงพลัง!
และถวายน้ำพร้อมทำเจริญภาวนาพร้อมกันว่า
ขอถวายน้ำเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
และพิจารณาน้ำสะอาดตรงหน้า ดังจิตที่ไม่ขุ่นมัว
จิตที่สะอาด การบูชาที่ไม่มีอะไรแอบแฝง
ต่อจากนี้ทุกลมหายใจจะพิจารณาทุกอย่างด้วยสติ
ทุกเรื่องเข้ามาจะเอาศีลพิจารณาก่อน
ด้วยความสะอาดแห่งจิตทุกประการดังน้ำที่ถวายนี้
พร้อมกับให้อภัยทานกับทุกสิ่ง ทุกคน ทุกสรรพสัตว์
ไม่ติดใจเอาความไม่ว่าชาติไหน ขอจบขอสิ้นเวรกันไปเถิด
การสร้างบุญแบบนี้ครบทั้งทาน ศีล ภาวนา
การให้อภัยทานที่ยิ่งใหญ่ในครั้งเดียว!!!
ผลบุญย่อมมาก ย่อมส่งผลกับผู้สร้าง
ผิดกับการสร้างวิหาร ที่หวังจะเอาชื่อตนเองติด
เพื่อประกาศบุญบารมี
หรือแม้แต่การไปบังคับคนที่ไม่เต็มใจ
ดังที่คนที่มีอำนาจชอบทำกัน
หรือเอาเงินหลวง ของหลวง
แรงงานคนไปสร้าง
ซึ่งไม่ใช่หน้าที่
บุญก็ได้ตามเหตุ ถ้าเหตุดี ถ้าเจตนาดีก็ได้มาก
แต่เพื่อหวังผลเอาเข้าประโยชน์ตนก็น้อยไปตามกิเลส ตามเจตนานั้น
และที่บอกว่าทำไมน้ำสะอาดแก้วเดียว
ได้บุญมากกว่าสร้างวิหาร
เพราะการถวายน้ำถึงพร้อมมีการให้อภัยทาน
อานิสงส์ของวัตถุทานไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน
เทียบไม่ได้เลยกับการให้อภัยทาน
รวมถึงธรรมทานด้วย…
แต่การสร้างวิหารทานด้วยจิตบริสุทธิ์ ด้วยการสืบทอด
ด้วยการยังประโยชน์แก่สาธุชน และผู้ปฏิบัติธรรม พระสงฆ์
ยังคงเป็นบุญใหญ่ และยังควรสร้างในวัดที่ยังไม่มีหรือชำรุด
ขอให้พิจารณาด้วยสติ ด้วยปัญญา ด้วยภูมิธรรม
ขอบุญรักษา
ขอขอบพระคุณที่มา : ธ.ธรรมรักษ์