ถ้าอ่านให้เข้าใจ
แล้วจะไม่โกรธใครอีกแล้ว
หลวงพ่อรูปหนึ่ง ปลูกกล้วยไม้ กระถางหนึ่งด้วยความทะนุถนอม
กล้วยไม้ ก็แข็งแรง สวยงามยิ่งนัก…
วันหนึ่ง หลวงพ่อต้องออก
ไปธุระหลายวัน เลยฝากเณรน้อย ให้ช่วยดูแล เณรน้อย ก็เอาใจใส่ดูแลอย่างดี
กล้วยไม้ ก็ยิ่ง งอกงามด้วยดี..
วันหนึ่ง เณรน้อย ต้องออกไปธุระ ก่อนออกไป
ได้เอากระถางไปวางตากแดดริมหน้าต่าง
หลังจากนั้น เกิดพายุอย่างไม่คาดคิด พัดเอากระถางตกลงบนพื้นแตกกระจาย
ต้นกล้วยไม้หักเละ เณรน้อย กลับมาเห็น ตกใจ และ เสียใจมาก และ ยังกลัวถูก หลวงพ่อตำหนิด้วย…
ไม่กี่วัน หลวงพ่อ กลับมา เณรน้อย ก็บอกเล่าตามจริง เตรียมตัว เตรียมใจรับการถูกดุด่า
แต่หลวงพ่อ กลับไม่ได้ว่าอะไร ทำให้ เณรน้อยประหลาดใจ เป็นอย่างมาก
เพราะ หลวงพ่อ รักกล้วยไม้ กระถางนี้มาก…
หลวงพ่อ เพียงยิ้ม ๆ แล้วกล่าวว่า
“ ข้า ปลูก กล้วยไม้ ไม่ได้ เพื่อไว้โกรธนะ ”
คำง่าย ๆ กลับกลายเป็น
สัจธรรมปลดปล่อยวาง…
คนเราทำงาน ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน..
คนเรารักกัน ก็ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน.
สิ่งที่ให้ไปแล้ว เมื่อเอากลับมาไม่ได้ ก็ไม่ต้องโทษใคร หรือ เสียใจ…
ตอนมี ต้องใส่ใจ
ตอนเสียไป ให้ปลดปลงใจ
ไม่ติดค้างใคร
ก็พอแล้ว…
ถ้าคุณแค้น ชีวิต ก็เต็มไป
ด้วย ความแค้น …
ถ้าคุณ นึกขอบคุณ ที่ใด ๆ ก็เต็มไปด้วย
เรื่องที่น่าขอบคุณ…
ถ้าคุณ เติบกล้า การงาน ก็จะก้าวหน้า …
ไม่ใช่ โลกนี้ เลือกคุณ แต่คุณ เป็นคนเลือก โลกใบนี้ …
ฉะนั้น… จงอย่าโกรธลูก พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนร่วมงาน
และทุกสรรพสิ่งในโลก จงใจกว้าง และ เมตตา อุเบกขา
ปลดปล่อยวาง แค่นี้ ก็สุข
Cr:สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช วัดบวรนิเวศวิหาร