ในชีวิตคนเราแม้จะพยายามทำดีเท่าไหร่
แต่ก็คงไม่สามารถทำให้ทุกคนพึงพอใจได้
จึงเป็นเรื่องแสนธรรมดาที่ในชีวิตคุณต้องพบเจอ
ทั้งผู้คนที่ชอบและไม่ชอบคุณในตัวคุณ
หากคุณต้องพบเจอกับคนที่ไม่ชอบบางอย่างในตัวคุณ
แต่มันเป็นสิ่งที่คุณเปลี่ยนแปลงไม่ได้
(หรือเปลี่ยนได้แต่คุณเองก็เป็นทุกข์)
หรือคนที่ไม่พอใจในสิ่งที่คุณทำ
ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ดี
เป็นเรื่องที่เหมาะที่ควรแล้ว
สิ่งที่คุณต้องทำคือหยุดแคร์
หยุดเก็บคำพูดของเขามาใส่ใจหรือคิดมาก
คิดเสียว่าเขาคือคนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
คนที่รู้จักตัวตนของคุณดีพอ
จะยอมรับคุณได้ในแบบที่คุณเป็น
พร้อมที่จะรับฟังในสิ่งที่คุณคิดเสมอ
จึงส่งผลให้เขาเข้าใจในความคิดและเหตุผลในการตัดสินใจของคุณ
หรือหากมีเรื่องราวที่คุณทำไม่ดี
ก็พร้อมที่จะตักเตือนด้วยความปรารถนาดี
อยู่เคียงข้างในวันที่คุณพลาดพลั้งหรือเสียใจ
แต่กับคนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
เขาไม่ใช่คนที่แคร์ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไร
มีความคิดเห็นอย่างไร
หลายครั้งจึงอาจเกิดความเข้าใจผิด
หรือบางครั้งก็จับกลุ่มกันนินทาวิพากษ์วิจารณ์ตัวคุณโดยไม่คิดจะถามไถ่
คุณจึงหมดโอกาสที่จะอธิบาย
หรือแม้จะอธิบายแล้วเขาก็ไม่เปลี่ยนความคิดอยู่ดี
ดังนั้นหากคุณมัวเอาแต่แคร์คนที่เขาไม่รู้จักคุณดีพอแบบนี้
ก็มีแต่จะทำให้ปวดหัวใจและเครียดไปโดยเปล่าประโยชน์
คนที่รู้จักคุณดี…คนที่รักและเข้าใจคุณ
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว คู่รัก เพื่อนสนิท ฯลฯ
เขาเหล่านั้นต่างหาก คือ คนที่คุณควรแคร์และใส่ใจดูแล
เพื่อที่จะได้เป็น “คนสำคัญ” ที่รู้จักตัวตนของกันและกันไปตลอด