จากหัวข้อกระทู้ผมไม่ได้หมายความว่าในช่วงที่คบกันเค้าเป็นคนไม่ดีนะครับ แต่ผมหมายถึงเรื่องชีวิตความเป็นอยู่หน้าที่การงาน อะไรทำนองนี้ครับ
ในช่วงที่คบจนถึงช่วงก่อนเลิกกันตอนนันชีวิตผมค่อนข้างที่จะลำบากมากๆเลย ในเดือนๆนึงตัวผมเองยังแทบจะดูแลตัวเองไม่ไหว เพราะต้องคอยจัดการหนี้สินของที่บ้านที่มีมานานมากแล้วแต่ก็ไม่หมดไปซักที เรียกได้ว่าเงินเดือนออกมาเท่าไหร่ก็แทบไม่พอใช้เลยทีเดียว ยอมรับว่าช่วงนั้นก็แอบมีความรู้สึกนอยด์ๆที่บ้านเหมือนกันจนบางครั้งก็แอบมีความคิดแย่ๆเข้ามาในหัว ประมาณว่าเราก็เรียนจบทำงานมาได้สักพักแล้วแต่ยังไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย และก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน อายุผมก็เยอะขึ้นๆทุกวัน ผมมองไม่เห็นอนาคตตัวเองในวัย30+เลย ส่วนทางฝั่งพ่อกับแม่แฟนก็มีถามมาเหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะมาขอ แต่เค้าก็คงจะแค่ลองถามไม่ได้เร่งรัดอะไร เพราะเราก็คบกันมาได้สักพักแล้วแม่เค้าก็อยากเห็นลูกแต่งงานตัวผมเองก็อยากแต่งเช่นกัน แต่ ณ ตอนนั้นสภาพผมยังไม่พร้อมจริงๆครับ ผมก็พยายามอธิบายให้เค้าฟังบ่อยๆว่าตอนนี้ติดปัญหาอะไรบ้าง ขอให้รอก่อนนะ
จนมาถึงวันที่ผมกับเค้าเลิกกัน ช่วงนั้นเคว้งคว้างมากครับหลายอารมณ์มากในเวลานั้นยอมรับเลยว่าทั้งโกรธทั้งแค้น เสียใจอารมณ์ตีกันมั่วไปหมดแต่พอเวลาผ่านไป เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้นมีเวลาทบทวนมากขึ้น ลดความโกรธและความอคติต่อสิ่งที่เค้าทำกับเราลง และลองชั่งน้ำหนักเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยเหตุผลดูบ้างมันก็ได้ข้อสรุปว่า บางทีมันก็สมควรแล้วที่เป็นแบบนั้นในเมื่อชีวิตเราเองยังดูแลตัวเองให้ดีไม่ได้เลยแล้วเราจะดูแลเค้าได้จริงๆหรอ ถ้าคนใหม่ของเค้ามอบความรักและสิ่งที่เค้าต้องการให้เค้าได้ดีกว่าตอนอยู่กับผม แบบนั้นก็สมเหตุสมผลแล้วที่เค้าจะเลือกสิ่งที่มันทำให้ชีวิตเค้าดีขึ้น เพราะงั้นมันคงไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องรั้งเค้าไว้
แต่หลังจากเลิกกันได้ไม่นานผมก็ได้รับโอกาศดีๆ ที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปเยอะมาก อะไรหลายๆอย่างในชีวิตผมก็ค่อนข้างมั่นคงขึ้นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ผมสามารถดูแลตัวเองและครอบครัวได้ดีอย่างที่เคยตั้งใจไว้ พ่อกับแม่ก็ดูมีความสุขขึ้นมามาก รวมถึงตัวผมเองด้วย ยอมรับว่าบางครั้งก็แอบมีความรู้สึกเสียดายและคิดถึงเค้าอยู่บ้างนะ อะไรๆที่เราไม่เคยให้เค้าได้ในตอนที่คบกัน แต่วันนี้สิ่งเหล่านั้นเราสามารถให้เค้าได้มากเท่าที่เค้าต้องการ เวลาไปเจอสถานที่ใหม่ๆก็อยากให้เราเป็นคนแรกที่พาเค้าไป เวลาไปช็อปปิ้งก็อยากซื้อของดีๆให้กับเค้าบ้าง แต่ก็นั่นแหละเรื่องอะไรพวกนี้เค้าอาจจะได้รับจากแฟนใหม่ของเค้าไปเรียบร้อยแล้วก็ได้ มันก็เป็นแค่ความคิดถึงเล็กๆน้อยๆที่ไม่ได้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา และผมก็ไม่กล้าเอาความรู้สึกพวกนี้เข้าไปก้าวก่ายในชีวิตเค้าด้วย เค้าอาจจะคิดว่าผมโกรธหรือเกลียดเค้าแล้วก็ได้ ก็ตอนเลิกกันใหม่ๆพูดไว้ซะดิบดีว่าจะเป็นเพื่อนกันแต่สุดท้ายก็เป็นให้ไม่ได้ แต่ผมก็แกล้งเป็นเพื่อนกับเค้าไปสักพักจนถึงจุดที่ว่าเค้าคงไปได้ดีกับอีกคนแล้วล่ะ เลยค่อยๆถอยออกมาจากชีวิตเค้าดีกว่าจนสุดท้ายก็หายไปจากชีวิตกันและกัน ก็มีแต่ผมนี้แหละที่ยังแอบคิดถึงเค้าอยู่
*EDIT* สุดท้ายนี้ผมขออนุญาตสรุปสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อครับ เพราะเพื่อนๆหลายๆท่านอาจจะอ่านแล้ว งง หรือเข้าใจไปในทางอื่น
จากการเขียนเนื้อหาไม่ตรงกับหัวข้อกระทู้เพราะผมตั้งใจทำให้มันดูกำกวมเองครับ
และอีกส่วนนึงผมก็อยากระบายด้วยครับเลยอาจจะเป็นกระทู้ที่อ่านแล้วชวนงง
แต่สิ่งที่ผมอยากบอกจริงๆคือ ผมแค่นึกเสียดายครับ
เค้าอยู่กับผมตลอดในวันที่ชีวิตผมแย่ที่สุด
แต่"หลังจากเลิกกับเค้าไปชีวิตผมดีขึ้นมากเลยครับ"
ดีพอที่จะสามารถดูแลเค้าได้ แต่เค้ากลับไม่ได้อยู่ให้ผมดูแลแล้ว ขอบคุณครับ
ความคิดเห็นจากชาวเน็ต
ไม่ควรนำมาเล่าหรอก
ชาวเน็ตหลายคนก็สวนกลับหนุ่มที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความรักเก่าๆ เหมือนเป็นการประจาน พูดให้ผู้หญิง เรื่องที่มันจบไปแล้วก็น่าจะจบไป แต่หลายคนก็เข้าใจ แค่คิดถึงว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง
เรียบเรียงโดย :thaihitz.com ขอขอบคุณข้อมูลจาก สมาชิกพันทิปหมายเลข 5614289