จริงๆ มีแต่คู่บุญ หรือคนที่ใช่ที่สุดที่เราเลือก
แปลว่า ถ้าใจเราไม่อยากมีคู่ ก็ไม่มีอะไร มาบังคับใจได้
คู่แท้ไม่มีหรอก
เพราะเราต้องเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ
แต่คู่บุญนั้นมีอยู่จริง
และบุญจะส่งกระแสชักนำให้มาพบกัน
รวมทั้งรักษาสัมพันธภาพ
ไว้ให้ยั่งยืนกว่าคู่ที่ปราศจากบุญที่ทำร่วมกันมา…
แต่นักฆ่าตัวตายหลายคน
จะไม่มีวันได้เจอคู่บุญไปทั้งชาติ
หากเขาเอาตัวรอดจากคู่บาปไม่สำเร็จ
คู่รัก จะเอาใจใส่อีกฝ่าย
ส่วนคู่เวร จะเอาแต่ใจตัวเอง
คู่เวรเกือบร้อยทั้งร้อย
แทบจะก๊อปมาจากพิมพ์เดียวกัน
นั่นคือแรกๆ อะไรดูดีไปหมด จ๊ะจ๋าตลอด
แต่เมื่อไรชักเริ่มชิน
กลายเป็นของตายในมือแล้ว
ฝ่ายที่ถือไพ่ในมือเหนือกว่าจะเริ่มออกลายก่อน!
พูดให้ฟังง่ายนะครับ
ส่วนที่ดีในตอนแรกมักแย่ลงในตอนหลัง
แต่ส่วนแย่ที่เผย ไว้ตั้งแต่ในช่วงแรก
มักยิ่งแย่หนักขึ้นอีกในช่วงต่อๆ มา
ฉะนั้น
ถ้าจะดูคน
ก็ให้จับตาดูตั้งแต่ช่วงแรกนั่นแหละ
เขาเอาเปรียบคุณอย่างไรบ้าง?
คุณทนให้เขา..เอาเปรียบแบบนั้นได้ไหม?
อย่าฟังคำสัญญิงสัญญา
ว่าจะค่อยๆ ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น
เพราะจากสถิติแล้ว
น้อยมากที่จะทำได้ตามสัญญา
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
รักแท้…
ไม่ใช่ของคู่เหล้ายา…นํ้าตา
และความ “เอาแต่ใจ”
จงแยกแยะความรัก เพื่อไม่ให้เกิดทุกข์
“ชื่นชอบ” มีลักษณะคือ พอใจในสิ่งนั้น อยากได้ อยากเป็นเจ้าของในสิ่งนั้น มีความชื่นชมยินดีที่ได้ครอบครองสิ่งนั้น ไม่พอใจที่ผู้อื่นครอบครองหรือสิ่งนั้นไม่อยู่ หายไป จากไป หรือผู้ใดครอบครองให้เห็น ได้รับรู้ จนอยากจะกลายเป็นความโกรธ ที่นี้ถ้าหลงแก่การชื่นชอบหรือได้ครอบครอง เมือสิ่งนั้นต้องจากไป ก็จะกลายเป็นความพยาบาท หาหนทางเพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครอง แต่ถ้าไม่ได้ก็จะกลายเป็นการทำลาย
“ความรัก” มักมีลักษณ์ที่ชื่นชมยินดี เห็นคุณค่าของสิ่งนั้น ทะนุถนอมสิ่งนั้น มีความพอใจเมื่อมีผู้อื่นชื่นชมสิ่งเหล่านั้น และยิ่งรู้สึกว่าสิ่งนั้นมีค่ายิ่งขึ้น มีความอยากหรือความพยามยามให้สิ่งมีค่ามากขึ้น มีความสุข ความเจริญ และอาจจะเสียดายหากสิ่งนั้นถูกครอบครองโดยผู้อื่นแต่จะทำใจได้หากเห็นว่าผู้ครอบครองทำสิ่งนั้นให้ดีขึ้นสุขขึ้น มีค่ามากขึ้น พูดง่ายๆคือดีขึ้นกว่าอยู่ที่เรา พอใจ ยินดีกับความเจริญงอกงาม เช่นความรักของพ่อแม่ที่มีต่อบุตร
“ความหลง” อันนี้ เป็นความขาดสติ มุ่งมั่น ดุดัน มุทะลุ ความเป็นตัวตน ยืดมั่นถือมั่น เห็นแก่ตัว ขาดการพิจารณา ขาดการยับหยั่ง มีแต่ความต้องการเพื่อตนเอง
เมื่อความหลง ไปรวมกับความชื่นชอบ ไปรวมกับความรัก ก็จะเป็นอันตราย ความสูญเสียความน่ากลัวอีกมากมาย ฉะนั้น รักได้แต่อย่าหลง ชอบได้แต่อย่าเห็นแก่ตัว
“จงเลือกรักคน….ที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น”
ไม่ว่าจะเรียนดีขึ้น งานดีขึ้น หรือมีทัศนคติที่ดีขึ้น
ไม่ใช่รักไปแล้วมีแต่เรื่องทุกข์ใจ หรือความระแวง
เลือกรักคนที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวเอง
ไม่ใช่เปลี่ยนแปลงเพื่ออีกฝ่ายไปเสียหมด
อย่าพยายามเป็นอีกคน
เพราะเพียงแค่อยากให้เขารักมากขึ้นเลย
เพราะเราเองก็ต้องเข้าใจด้วย
ว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบขนาดนั้น
เลือกคนที่ให้ความสบายใจกับเราได้ตลอด
ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม จะไม่มีการระเเวง กังวล
จนพาชีวิตเราจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ จนเสียเวลาชีวิต
หรือเลือกคนที่ให้กำลังใจ
ส่งเสริมความฝันกันและกัน
ไม่ใช่แค่รักกันไปวันๆ
ถ้าเจอแล้วก็จงรักษาให้ดี ประคองไว้ให้นาน
โตแล้ว.. มีความรักก็อยากให้มันทำให้ชีวิตก้าวหน้า
ไม่ใช่มาเสียน้ำตาร้องไห้ทุกวัน
มันดูไม่รักตัวเองเอาซะเลย
อย่าหลอกตัวเองว่าแบบนั้นมันคือความรัก
รักตัวเองให้มากๆ
ทุกคนสมควรจะได้เจอความรักที่แสนดีทั้งนั้นแหละ
อ้อ.. กอดคนข้างๆ ไว้ให้แน่นๆ ด้วยนะ
ถ้าคิดว่าเป็นคนที่ใช่แล้ว
ขอขอบคุณ : คิดเป็น,whatthats , bitcoretech