…..เรื่องกาหลงซาก….
นานมาแล้ว
มีซากช้างลอยไปตามกระแสน้ำ
กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจ
คิดว่าตนเป็นผู้โชคดี
เพราะจะได้อาหารกินฟรี
โดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน
จึงโผลงจับที่ซากช้างนั้น
จิกกินเนื้อช้างที่เน่าเปื่อยอิ่ม
แล้วก็หลับอยู่บนซากช้างนั้นเอง
ตื่นขึ้นก็กินอีก
กินๆ นอนๆ อยู่กับซากช้างนั้นอย่างมีความสุข
นานวันเข้า
กระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล
ซากช้างก็พลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อยๆ จนถึงกลางมหาสมุทร
พอซากช้างเปื่อยเน่าสื้นไป
กาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว
ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไร
ก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้
จึงหมดแรงจมน้ำตายในที่สุด
…….
ในทางธรรม
ซากช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้น
ท่านเปรียบเหมือนกามคุณ ๕
ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส
ที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข
ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชนมุ่งแสวงหา
เพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ
อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย
ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิต
เข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส
ที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น
ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกิน
ที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย
กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์
โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้ว
ก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่แหละ
ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือ
แม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต
แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ
ต้องนึกไว้เสมอว่า….
ชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณ
ก็เหมือนการอยู่บนซากช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที
แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง
ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ
จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น
เชื่อมั่นใน ศรัทธา
….คัดลองจาก….เอกสารบทความทางศีลธรรมและวัฒนธรรม